PERFECTLY IMPERFECT

Σε μια μικρή γειτονιά σε ένα νησί της Μεσογείου μια κοπέλα ανοίγει τα πατζούρια για να μπει το πρώτο φως του ήλιου . Ακουμπισμένη στο περβάζι του παραθύρου της χαζεύει το μπλε του ουρανού , την γαλήνια θάλασσα, τα πλακόστρωτα σοκάκια που γεμίζουν δειλά δειλά βηματισμούς με μια απλότητα που συναρπάζει ενώ ταξιδεύουν στον αέρα σχεδόν τραγουδιστά ciao και buongiorno. Μεθυστικά τα αρώματα του νησιού απο λουλούδια στους ξύλινους πάγκους στην γωνιά του δρόμου, ανθούς λεμονιού στα πετρόχτιστα γραφικά μπαλκονάκια ,φρεσκο φουρνιστό ψωμί και καφές απτόν τοπικό φούρνο αναδύονται και μπλέκονται στις κουρτίνες της . Οι πρώτες μαρινιέρες βγήκαν από τις ντουλάπες. Μαντήλια με μοτίβα γεωμετρικά και φλοράλ κάνουν κι αυτά την εμφάνιση τους, αέρινα φορέματα, απαλές υφές..ενθουσιασμένη από την σχεδόν σουρεαλιστική ατμόσφαιρα ανεβαίνει στο ποδήλατο της και χάνεται σε ένα μαγικό τοπίο βγαλμένο από διαφορετικό χρόνο ...